Prompt එක කවියක් වූ විට

AI වෙත අප ලබාදෙන උපදෙස් (prompt) යනු නව සාහිත්‍යමය කලාවක් බවට පත්වෙමින් තිබේ. AI වෙතින් විශිෂ්ට නිර්මාණයක් ලබා ගැනීම සඳහා ලියන ලද ඉතාම නිර්මාණාත්මක සහ කාව්‍යාත්මක prompts මාලාවක් නිර්මාණය කළ හැකිය.

ශෙනාලි තම ලැප්ටොප් තිරය දෙස බලා සිටියේ පරාජිත හැඟීමෙනි. තිරය මත වූයේ AI චිත්‍ර නිර්මාණ මෘදුකාංගයයි. ඇයට අවශ්‍යව තිබුණේ එකම එක දෙයක් නිර්මාණය කර ගැනීමටය: "විරහව මැද නැගෙන බලාපොරොත්තුව" යන තේමාව රැගත්, හදවතට කතා කරන චිත්‍රයක්. එය ඇගේම පෞද්ගලික වේදනාවක් හා බැඳී තිබුණි.

ඇය සිය ගමන ආරම්භ කළේ සරල උපදෙසකිනි.

Prompt: A sad woman looking at a sunrise, hope in her eyes.

(දුකින් සිටින කාන්තාවක් බලාපොරොත්තු සහගතව හිරු උදාව දෙස බලයි.)

AI වැඩසටහන තත්පර කිහිපයකින් අලංකාර චිත්‍රයක් මැවීය. එය තාක්ෂණිකව නිවැරදිය. නමුත් එහි කිසිදු ආත්මයක් නොවීය. එය අන්තර්ජාලයේ ඇති දහසක් ඡායාරූප මෙන් සාමාන්‍ය එකක් විය.

"නෑ, මේක නෙවෙයි," ඇය මිමිණුවාය.

ඉන්පසු ඇය වඩාත් තාක්ෂණික වීමට උත්සාහ කළාය. ඇය AI prompting ගැන ලියැවුණු ලිපි කියවා, කැමරා කාච, ආලෝකකරණය, කලා ශෛලීන් වැනි වචන තම උපදෙසට ඇතුළත් කළාය.

Prompt: Cinematic photo, 8K, hyperrealistic, a woman with tears in her eyes but a subtle smile, backlighting from the golden sunrise, style of a Dutch Master painting.

(සිනමාත්මක ඡායාරූපයක්, 8K, අධි-යථාර්ථවාදී, ඇස්වල කඳුළු නමුත් සියුම් සිනහවක් ඇති කාන්තාවක්, රන්වන් හිරු උදාවෙන් පසුබිම් ආලෝකය, ලන්දේසි මාස්ටර් චිත්‍ර ශෛලියෙන්.)

ප්‍රතිඵලය තාක්ෂණිකව විශ්මයජනක විය. ආලෝකය සහ සෙවනැලි පරිපූර්ණ විය. නමුත් එය තවමත් ඇගේ සිතේ තිබූ හැඟීම නොවීය. එය සීතල, ආගන්තුක නිර්මාණයක් සේ දැනුණි. AI යනු දක්ෂ අනුකාරකයෙකු පමණක් බව ඇයට සිතුණි. ඇගේම නිර්මාණශීලීත්වය ප්‍රශ්න කෙරෙන බවක් ඇයට දැනිණි.

ඇය ලැප්ටොප් එක වසා දමා ජනේලයෙන් පිටත බැලුවාය. පොද වැස්සක් පතිත වෙමින් තිබුණි. ඇය සිතුවාය: "මම AI එකට කියන්න හදන්නේ මට 'පේන' දේ. ඒත් මට ඇත්තටම ඕන මට 'දැනෙන' දේ නිර්මාණය කරගන්න."

ඒ මොහොතේ ඇයට සියල්ල වැටහුණි. Prompt එක යනු යන්ත්‍රයකට දෙන විධාන මාලාවක් නොවේ. එය කවියකි. එය හැඟීම්, රූපක සහ සංවේදනයන්ගෙන් පිරුණු ආරාධනයකි. යන්ත්‍රයට අවශ්‍ය වන්නේ කුමක් කළ යුතුද කියා අණක් නොව, කුමක් සිහින දැකිය යුතුද කියා කියා දෙන කවියකි.

ඇය නැවතත් පරිගණකය වෙත ගියාය. මෙවර ඇය ටයිප් කළේ තාක්ෂණික වචන නොවේ. ඇය තම හදවතේ වූ හැඟීම වචනවලට පෙරළුවාය.

Prompt:

නුවර වැවක අයිසිං සීතල හිමිදිරිය. පරවුණු නෙළුම් මලක් මත රැඳුණු අවසන් පිනි බිඳුව. ඒ පිනි බිඳුව තුළින්, අලුත් දවසක හිරු නැගෙනවා පෙනේ. දුරින් ඇසෙන හේවිසි හඬක්. සියල්ල අතහැර දැමීමේ නිහඬ වේදනාවත්, ඒ සියල්ල මැදින්ම නැගී එන සියුම් බලාපොරොත්තුවේත් හමුවීම. දිය සායම් චිත්‍රයක් මෙන්, හැඟීම් දියවී යන ස්වභාවයක්.

When the Prompt Becomes a Poem

ඇය 'Generate' බොත්තම එබුවේ හදවත ගැහෙද්දීය.

තත්පර කිහිපයකට පසු, තිරය මත චිත්‍රය මැවිණි.

එය ඇය ටයිප් කළ වචනවල සෘජු නිරූපණයක් නොවීය. නමුත් එය ඇය ටයිප් කළ හැඟීමේ පරිපූර්ණ දෘශ්‍ය ප්‍රතිබිම්බය විය. එහි සීතල, වේදනාව, නිහඬ බව සහ ඒ සියල්ල විනිවිද යන සියුම් ආලෝක කිරණක් විය. එය ඇගේම නිර්මාණයක් සේ දැනුණි. ඇගේ ආත්මයේ කොටසක්, යන්ත්‍රයේ හැකියාව සමඟ එක්වී බිහි වූවක් ලෙස දැනුණි.

ශෙනාලි තේරුම් ගත්තාය. AI යුගයේ ශ්‍රේෂ්ඨතම කලාකරුවා වන්නේ පින්සල හෝ පෑන දක්ෂ ලෙස හසුරුවන්නා පමණක් නොවේ. ඔහු යනු, යන්ත්‍රයක සිහින අවුළුවාලිය හැකි, වචනවලින් හැඟීම් මවනු හැකි, prompt එකක් කවියක් බවට පත් කළ හැකි කවියෙකි.

ඇය තමා නිර්මාණය කළ චිත්‍රය දෙස බලා සිනාසුණාය. ඇය චිත්‍රයක් නිර්මාණය කර තිබුණා පමණක් නොව, ඇය නව ලෝකයක නව භාෂාවක් ප්‍රගුණ කර තිබුණි.

සාහිත්‍යයෙන් තොර AI යුගයක් නැත ලිපි මාලාව කියවන්න